她问你好。: Je krijgt de groeten van haar.
这个汉语怎么说？: Hoe zeg je dit in het Chinees?
€9,25 wordt uitgesproken als 九欧元二十五欧分
Wanneer je een kleur gebruikt als adjectief, dan moet je itt andere adjectieven wel 是 gebruiken:
牛奶是白颜色的
Je kan ook 颜 of zelfs 颜色 helemaal weglaten:
- 牛奶是白色的
- 牛奶是白的
Bij 黄 gebruik je echter best wel de volledige versie (黄颜色的) of de korte versie (黄的). 黄色的 heeft namelijk ook nog de betekenis van pornografisch en kan misschien wel eens tot grappige toestanden leiden.
Vragen van de prijs kan op de volgende manieren:
- 面包多少钱一个？
- 一个面包多少钱？
Het noemen van de prijs gebeurt in een paar gevallen nogal speciaal:
- 109,50: 一百０九元五毛
- 119,05: 一百一十九元０五分
- 2,22: 两元两毛二分 of 两元二毛二分
Een overzicht van de voorzetsels die we tot nu toe kennen:
Een overzicht van de maatwoorden die we tot nu toe kennen:
Bij het zeggen van een prijs mag 钱 weggelaten worden op het einde. Ook het laatste maatwoord is optioneel:
- 两元五(角)(钱)
- 一元八角四(分)(钱)
以前 en 以后 worden gebruikt om een actie te beschrijven die respectievelijk vroeger of later gebeurde.
Wanneer je wilt zeggen dat de ene actie vroeger of later gebeurt dan een andere actie, dan kan je hiervoor ook de woorden 以前 en 以后 gebruiken. De zinsconstructie wordt dan dezelfde als bij 的时候.
我送她的孩子去学校。: Ik breng haar kind naar school.
你今天都做什么？: Wat doe je vandaag allemaal?
In China gebruikt men de 12-uur notatie ipv de 24-uur. Om duidelijk te maken of het nu om voormiddag of namiddag gaat wordt een periode van de dag ervoor geplaatst.
vanavond = 今天晚上
donderdagmiddag = 这个星期四中午
你是哪年出生的 = 你哪年出生
我是1979年出生的 = 我1979年出生
Wanneer je negatie gebruikt bij tijd, dan moet je er 是 gebruiken.
- 今天10月20号？
- 今天不是10月20号，今天10月21号？
De volgorde van de datum is in het Chinees als volgt:
今天2008年10月13号星期一
De bijwoordelijke bepaling van tijd kan helemaal vooraan de zin komen of net achter het onderwerp:
- 下星期同学过生日.
- 同学下星期过生日.
- 我们明天在鲁汶学习汉语.
Vragen naar iemands leeftijd kan op volgende manieren:
- aan kinderen: 你几岁？
- aan volwassenen: 你多大？
- met meer respect: 您多大岁数？
Wanneer het woord 家 achter een beroep staat, verandert dit de betekenis van dat beroep naar de persoon die het beroep uitoefent. Bvb.: 音乐家 wat muzikant betekent of 数学家 wat wiskundige betekent.
Ondertussen kennen we drie verschillende voegwoorden: 也 (yě), 和 (hé) en 还 (hái). Ze betekenen allemaal ongeveer hetzelfde, maar er is een licht verschil in het gebruik:
Maatwoorden zijn een belangrijk onderdeel van de Chinese taal. Wanneer je een telwoord gebruikt bij een telbaar zelfstandig naamwoord, moet je er ook een maatwoord bij plaatsen. In het Chinees zeg je dus niet twee mensen, maar meer iets als twee individuen van mensen.
Er bestaan verschillende maatwoorden, waarvan het gebruik afhangt van het zelfstandig naamwoord dat bij het telwoord staat. Voor platte, dunne dingen wordt bvb het maatwoord 张 gebruikt.
Wanneer je niet weet welk maatwoord bij het zelfstandig naamwoord hoort, mag je altijd het algemene maatwoord 个 (ge) gebruiken. Dit is het maatwoord dat wordt gebruikt bij personen, maar ook voor alle voorwerpen die geen duidelijke vorm hebben zoals een koptelefoon.
Hieronder volgt een opsomming van de maatwoorden die wij tot nu toe hebben geleerd:
drie oudere broers wordt in het Chinees dus vertaald als 三个哥哥. vier Chinese boeken wordt 四本汉语书. Het telwoord 2 vormt een uitzondering. In plaats van 二 (èr) gebruikt men het woord 两 (liǎng). De vertaling van twee Chinezen wordt dus 两个中国人.
Er bestaan twee vertalingen voor het woord hoeveel: 几 (jǐ) en 多少 (duōshao). Wanneer je 几 gebruikt, moet je het maatwoord erbij zeggen. Bij 多少 is dit niet meer nodig. Je mag ook kiezen welke van de twee je gebruikt, maar de algemene regel is dat je 几 gebruikt wanneer het verwachte aantal klein is (kleiner dan 10). Wanneer het verwachte aantal groter is, gebruik je dus 多少.
Een paar voorbeelden:
Om duidelijk te maken of je in het ziekenhuis bent omdat je ziek bent of omdat je er op bezoek bent gebruik je de werkwoorden 住 en 在.
Je zegt ook dat je in het hotel "woont", dus wanneer je in een hotel overnacht zeg je ook 住.
We hebben reeds geleerd dat je vragen kan stellen door achter een zin het vraagwoord 吗 te zetten. Er is echter nog een andere manier: de alternerende vraag. Hierbij krijg je de volgende constructie: werkwoord + 不 + werkwoord. Ipv een werkwoord mag je ook een bijvoeglijk naamwoord gebruiken. Hieronder volgen enkele voorbeelden:
Wanneer je deze constructie gebruikt, dan vervalt de toon op 不.
Van sommige werkwoorden bestaan er twee verschillende vormen: het gewone werkwoord en het werkwoord met het "nietszeggend" lijdend voorwerp. Enkele voorbeelden zijn: 吃 vs 吃饭; 看 vs 看书; 写 vs 写字. De eerste vorm is het gewone werkwoord, terwijl de tweede vorm telkens een lijdend voorwerp bevat. Dit lijdend voorwerp heeft geen echte betekenis meer, vandaar dat het "nietszeggend" wordt genoemd.
Wanneer gebruik je nu welke vorm? De vorm zonder het lijdend voorwerp gebruik je wanneer het duidelijk is wat je moet doen. Een voorbeeldje om het duidelijk te maken:
- 写你们的名字。 写。: Schrijf jullie voornaam. Schrijf het.
In bovenstaand voorbeeld is het in de tweede zin duidelijk dat het gaat om het schrijven van de voornaam, omdat dit reeds in een vorige zin wordt vermeld. In het Nederlands vervangen wij dit door bvb het woordje "het". In het Chinees wordt de vorm van het werkwoord zonder het nietszeggend lijdend voorwerp gebruikt. Als het algemener is dan wordt de tweede vorm gebruikt, bvb:
学生都写字。: De leerlingen zijn aan het schrijven.
Hier weten we niet precies wat ze aan het schrijven zijn, ze zijn gewoon bezig met iets op te schrijven.
Wanneer je tenslotte het werkwoord gebruikt tesamen met een lijdend voorwerp, dus een ander dan het nietszeggend lijdend voorwerp, dan gebruik je de vorm zonder het nietszeggend lijdend voorwerp, bvb:
我们写汉字。: Wij schrijven Chinese karakters.
Getallen worden in cijfers opgesomd wanneer het getal een rangtelwoord is en wanneer het getal groter dan of gelijk is aan 100. Voorbeelden van zulke getallen zijn jaartallen (het nde jaar), nummers van buslijnen, huisnummers, ...
Het cijfer 1 wordt in deze getallen dan uitgesproken als yào ipv yī. De enige uitzondering hierop zijn de jaartallen: daar wordt de 1 wél als yī uitgesproken.
In China begint men de verdiepingen van gebouwen te tellen vanaf het gelijkvloers. De eerste verdieping bevindt zich dus op de begane grond. De Chinese tweede verdieping komt overeen met onze eerste verdieping, de derde met de tweede, enz...
We hebben ondertussen verschillende gebruiken gezien van het woord 意思:
